Waterpaardenkastanje

• Oorsprong van paardenkastanje
• Verzorging en locatie van paardenkastanjes
• Gesneden paardenkastanje
• Bemest paardenkastanje
• Waterpaardenkastanje

Oorsprong van paardenkastanje

De paardenkastanje (Aesculus hippocastanum) is een bladverliezende loofboom en behoort tot de zeepboomfamilie. Het komt oorspronkelijk uit Zuidoost-Europa en Klein-Azië en wordt nu in veel delen van de wereld gekweekt als sierplant en vanwege zijn geneeskrachtige eigenschappen. Meestal kan hij een hoogte bereiken van 15 tot 25 meter.
De paardenkastanje heeft een indrukwekkende, bruinrode schors en grote, glanzende, donkergroene bladeren die tot 30 cm lang en 20 cm breed kunnen worden.
Paardenkastanjes produceren in mei en juni grote, opvallende witte of roze bloemen. Ze verschijnen in dichte, rechtopstaande pluimen en verspreiden een zoete geur.
In de herfst dragen de bomen bruine, ronde capsulevruchten waarin de zogenaamde paardenkastanjes zitten.
De vruchten van de paardenkastanje zijn niet eetbaar voor de mens, maar zijn wel erg populair bij veel dieren zoals herten en wilde zwijnen.
De vruchten van paardenkastanjes bevatten een stof genaamd aescine, die een antimicrobiële werking heeft en daarom als natuurlijk wasmiddel kan worden gebruikt.

Veel componenten van paardenkastanje worden gebruikt in de geneeskunde, cosmetica en de kleurindustrie. Het is een populaire stads-, park- en tuinboom en de zaden worden door kinderen zeer gewaardeerd voor herfstknutselwerkjes.

Verzorging en locatie van paardenkastanjes

Paardenkastanjes geven de voorkeur aan een zonnige tot gedeeltelijk schaduwrijke plek en hebben een diepe en vochtige grond nodig. Om wateroverlast te voorkomen, moet de grond goed gedraineerd zijn. Ze zijn aanpasbaar en kunnen groeien op droge grond, maar moeten tijdens droge periodes en op volle zondagen regelmatig water worden gegeven om te voorkomen dat de grond volledig uitdroogt.

Gesneden paardenkastanje

Paardenkastanjes hoeven niet van geschnitten Ze kunnen gesnoeid worden voor vorm of verjonging. De beste tijd om te snoeien is in de herfst, na de bladval. Om de boom gezond te houden, is het belangrijk om oude en zieke takken te verwijderen.

Bemest paardenkastanje

Paardenkastanjes hebben een hoge stikstof-, fosfor- en kaliumbehoefte, dus regelmatig bevruchting is aanbevolen. Hiervoor wordt in het voorjaar twee liter tuincompost per vierkante meter op de boomschijf aangebracht. Een laagje mulch rond de paardenkastanje is handig om de grond vochtig te houden en onkruid te voorkomen. De mulch mag niet te dik worden aangebracht, anders kan de bast van de paardenkastanje worden beschadigd.

Waterpaardenkastanje

Door klimaatverandering worden onze streken steeds warmer, met als gevolg langere droge periodes. Dit heeft gevolgen voor het milieu en vooral voor bomen. Afhankelijk van de locatie en de weersomstandigheden kan het vaker water geven dan in voorgaande jaren nodig was. Voldoende water geven aan jonge en pas geplante paardenkastanjes is extra belangrijk, omdat hun wortelstelsel nog niet volledig ontwikkeld is en ze daardoor gevoeliger zijn voor droogtestress. De ondergrond rond de boom mag nooit volledig uitdrogen. Dit verzwakt de bomen en brengt het risico met zich mee dat de fijne wortels afsterven.

De waterbehoefte van een paardenkastanje hangt af van verschillende factoren, zoals de duur van de droge periode, de conditie van de boom en de bodemgesteldheid. Over het algemeen kan 75 tot 100 liter per gietbeurt worden geschat voor jonge bomen en 200 liter voor oudere bomen. Om een ​​constante vochtigheid te garanderen, worden boombad-gietzakken aanbevolen. Bij conventionele bewatering wordt slechts een fractie van het gegoten water direct door de boom opgenomen. Grote hoeveelheden water dringen alleen door tot het bodemoppervlak en verdampen.
Met baumbad irrigatiezakken Het water wordt druppel voor druppel via twee kleine gaatjes aan de veldesdoorn afgegeven gedurende een periode van enkele uren. Dit zorgt voor een gelijkmatige vochtigheid zodat de wortels dichtbij het oppervlak het water goed kunnen opnemen. Door het vullen van een irrigatiezak worden jonge bomen voorzien van voldoende water.
Voor bestaande bomen met een grotere stamdiameter kunnen twee tot drie gietzakken aan elkaar worden geritst om ze water te geven.