Waterpaardenkastanje

• Oorsprong van paardenkastanje
• Verzorging en locatie van paardenkastanjes
• Gesneden paardenkastanje
• Bemest paardenkastanje
• Waterpaardenkastanje

Oorsprong van paardenkastanje

De paardenkastanje (Aesculus hippocastanum) is een bladverliezende loofboom en behoort tot de zeepboomfamilie. Het komt oorspronkelijk uit Zuidoost-Europa en Klein-Azië en wordt nu in veel delen van de wereld gekweekt als sierplant en vanwege zijn geneeskrachtige eigenschappen. Meestal kan hij een hoogte bereiken van 15 tot 25 meter.

De paardenkastanje heeft een grijsbruine schors die bij veroudering schilferig wordt en barst. De bladeren zijn handvormig samengesteld en bestaan ​​uit vijf tot zeven deelblaadjes, die samen tot 30 cm lang kunnen worden. 
Paardenkastanjes produceren in mei en juni grote, opvallende witte of roze bloemen. Ze verschijnen in dichte, rechtopstaande pluimen en verspreiden een zoete geur.
In de herfst dragen de bomen bruine, ronde capsulevruchten waarin de zogenaamde paardenkastanjes zitten.

De vruchten zijn oneetbaar en licht giftig voor mensen, maar worden wel gegeten door wilde dieren zoals herten en wilde zwijnen. 
De vruchten van paardenkastanjes bevatten een stof genaamd aescine, die een antimicrobiële werking heeft en daarom als natuurlijk wasmiddel kan worden gebruikt.

Veel componenten van paardenkastanje worden gebruikt in de geneeskunde, cosmetica en de kleurindustrie. Het is een populaire stads-, park- en tuinboom en de zaden worden door kinderen zeer gewaardeerd voor herfstknutselwerkjes.

Verzorging en locatie van paardenkastanjes

Paardenkastanjes prefereren een zonnige tot halfschaduwrijke plek met diepe, frisse tot vochtige en voedselrijke grond die goed gedraineerd is. Ze kunnen zich goed aanpassen en groeien ook in droge grond, maar moeten tijdens droge periodes en op zonnige dagen regelmatig water krijgen om te voorkomen dat de grond volledig uitdroogt.

Gesneden paardenkastanje

Paardenkastanjes hoeven niet van geschnitten Ze worden lang, maar kunnen worden teruggesnoeid voor vorm of verjonging. De beste tijd om te snoeien is de nazomer, omdat wonden dan beter genezen. Om de boom gezond te houden, moeten oude en zieke takken worden verwijderd.

Bemest paardenkastanje

Paardenkastanjes hebben een hoge stikstof-, fosfor- en kaliumbehoefte, dus regelmatig bevruchting Het is aan te raden om in het voorjaar een 1-2 cm dikke laag volgroeide tuincompost aan te brengen rond de voet van de boom. Een laag mulch rond de paardenkastanje is nuttig om de grond vochtig te houden en onkruid te onderdrukken. De mulch mag niet te dik worden aangebracht, omdat dit de bast van de paardenkastanje kan beschadigen.

Waterpaardenkastanje

Door klimaatverandering worden onze streken steeds warmer, met als gevolg langere droge periodes. Dit heeft gevolgen voor het milieu en vooral voor bomen. Afhankelijk van de locatie en de weersomstandigheden kan het vaker water geven dan in voorgaande jaren nodig was. Voldoende water geven aan jonge en pas geplante paardenkastanjes is extra belangrijk, omdat hun wortelstelsel nog niet volledig ontwikkeld is en ze daardoor gevoeliger zijn voor droogtestress. De ondergrond rond de boom mag nooit volledig uitdrogen. Dit verzwakt de bomen en brengt het risico met zich mee dat de fijne wortels afsterven.

De waterbehoefte van een paardenkastanje hangt af van verschillende factoren, zoals de duur van de droge periode, de conditie van de boom en de bodemgesteldheid. Over het algemeen kan 75 tot 100 liter per gietbeurt worden geschat voor jonge bomen en 200 liter voor oudere bomen. Om een ​​constante vochtigheid te garanderen, worden boombad-gietzakken aanbevolen. Bij conventionele bewatering wordt slechts een fractie van het gegoten water direct door de boom opgenomen. Grote hoeveelheden water dringen alleen door tot het bodemoppervlak en verdampen.
Met baumbad irrigatiezakken Gedurende enkele uren wordt via twee kleine gaatjes druppelsgewijs water op de paardenkastanje geloosd. Dit zorgt voor een constante vochtigheidsgraad, waardoor zelfs de wortels aan de oppervlakte het water effectief kunnen opnemen. Door één gietzak te vullen, krijgen jonge bomen voldoende water.
Voor bestaande bomen met een grotere stamdiameter kunnen twee tot drie gietzakken aan elkaar worden geritst om ze water te geven.