Geef de winterlindeboom water

• Oorsprong van de winterlindeboom
• Verzorging en locatie van winterlindebomen
• Snijd de winterlindeboom
• Bemest de winterlindeboom
• Geef de winterlindeboom water

Oorsprong van de winterlindeboom

De winterlinde (Tilia cordata) is een loofboom die behoort tot het geslacht Linden in de kaasjeskruidfamilie. Het is een van de populairste loofbomen in Duitsland en Europa. Afhankelijk van de soort bereikt hij een hoogte van 15 tot 30 meter en kan hij tot 1000 jaar oud worden. Een bekend citaat luidt: "De linde groeit 300 jaar, staat 300 jaar en sterft 300 jaar."
Lindesoorten worden onderverdeeld in grootbladige en kleinbladige lindesoorten. Ze vertonen meer overeenkomsten dan verschillen. De kleinbladige linde komt in noordelijker streken veel voor dan de grootbladige linde. Hij komt vooral voor in de uitlopers van de Alpen, in de bergen en in de Kaukasus. In Centraal-Europa zijn beide soorten in gelijke mate vertegenwoordigd. De kleinbladige linde is herkenbaar aan zijn steil omhoogstaande takken.

Het speelt een belangrijke rol in de cultuurgeschiedenis en wordt beschouwd als een vriend van mensen en een brenger van geluk. De lindeboom wordt in veel oude volksteksten en liederen genoemd en talloze plaatsen, straten en restaurants in Duitsland hebben het woord lindeboom in hun naam. De bekendste straat is de prachtige boulevard “Unter den Linden”, waar veel van de belangrijkste bezienswaardigheden van Berlijn te zien zijn en waar de eerste lindebomen sinds 1647 staan.

De kleinbladige linde is een levensboom, want de bloemen, bladknoppen, honing en vruchten zijn voedingsmiddelen en worden gebruikt als therapeutische huismiddeltjes, in de geneeskunde en cosmetica. De bloesems van de kleinbladige linde verschijnen voor het eerst tussen juni en augustus, wanneer de boom 20 tot 30 jaar oud is. Ze hebben vier tot twaalf bloemblaadjes met een dubbel bloemdek, zijn geelachtig wit, stervormig en tweeslachtig. De bloemen bereiken een diameter van ongeveer 2 centimeter en hangen aan een lang, smal schutblad, dat de rijpe vrucht door de lucht draagt.
De bladeren zijn tot vijf tot zes centimeter lang, hartvormig, licht asymmetrisch en scherp gezaagd. De bovenkant is glanzend donkergroen en glad. De onderkant is blauwgroen met roodbruine haarpluimen. De bladeren van de kleinbladige linde zijn kleiner dan die van de grootbladige linde.
De vruchten zijn ongeveer 5 tot 7 mm lang, vijfzijdig en bolvormig. Ze zijn bedekt met vilt en hebben een groenachtig geelachtige kleur. Ze bevatten olie en kunnen rauw of gekookt worden gegeten als tussendoortje of als salade.
Lindebloesemthee staat bekend als koortsverlagend, slijmoplossend, zweetdrijvend en diuretisch.

Verzorging en locatie van winterlindebomen

De perfecte standplaats voor een winterlindeboom is zonnig tot licht, gedeeltelijk in de schaduw en de grond is kalkrijk, los en vochtig. De bomen kunnen een kroondiameter van 30 m bereiken en mogen niet in de buurt van een gebouw worden geplant.
De linde vormt een hartwortelstelsel met een hoog aandeel fijne wortels. Veel wortels lopen langs het aardoppervlak.

Snijd de winterlindeboom

Lindebomen hebben over het algemeen niet veel verzorging nodig. Snoeien Ze verdragen dit gemakkelijk. De beste tijd is de herfst, vóór de eerste vorst. Oude en rotte takken moeten worden verwijderd en de buitenste contouren moeten worden gesnoeid.

Bemest de winterlindeboom

Een bevruchting Op oudere leeftijd is de winterlinde niet meer nodig, maar jonge bomen genieten in het voorjaar en de herfst van compost of hoornschaafsel.

Geef de winterlindeboom op de juiste manier water

Door klimaatverandering wordt het in onze streken steeds warmer, wat leidt tot langere droge periodes. Dit heeft gevolgen voor het milieu en met name voor bomen. Afhankelijk van de locatie en de weersomstandigheden, komen er vaker droge periodes voor. Water dan in voorgaande jaren nodig was. Lindebomen gedijen goed in vochtige grond, dus het is belangrijk om voor voldoende vocht te zorgen. Vooral jonge lindebomen moeten de eerste maanden op warme dagen water krijgen om een ​​goede wortelvorming te garanderen.

De waterbehoefte van een lindeboom is afhankelijk van meerdere factoren zoals de duur van de droogteperiode en de conditie van de boom. Voor jonge bomen kan een vast bedrag van 75 tot 100 liter per gietbeurt worden geschat, en voor oudere bomen aanzienlijk meer. Bij traditioneel besproeien met een tuinslang bestaat het risico dat het vocht verdampt of wegloopt voordat het de wortels kan bereiken. Om deze reden kan dat baumbad irrigatiezakken efficiënter water geven en bespaart zelfs water. Druppelirrigatie laat voortdurend water in de grond vrij en zorgt voor een uniforme vochtigheid.

Het bevestigen en vullen van de waterzakken is eenvoudig en overzichtelijk. De zak wordt als een jas om de boomstam gelegd en dichtgeritst. Vul de zak vervolgens met voldoende water, zodat er na verdere aanpassing geen kreukels meer in het onderste gedeelte zitten, en laat de zak vervolgens vollopen. Door één waterzak te vullen, krijgen jonge bomen voldoende water. Voor bestaande bomen met een grotere stamdiameter kunnen twee, drie of meer waterzakken aan elkaar worden geritst om ze water te geven.